خوش خلقی از ارکان زندگی یک مومن است، یعنی نمی شود کسی پیرو حقیقی امیرالمؤمنین باشد ولی لبخند بر لبانش نباشد.
خداوند در بحث دین داری،فقط به رابطه خلق با خودش توجه نکرده، بلکه حقوقی نیز در رابطه فرد با مردم قائل شده است، این صفت انقدر مهم است که نبی مکرم اسلام یکی از ملاکهای ازدواج را در کنار دین داری، خوش خلقی قرار داده است(1) و در روایتی دیگر، بعد از انجام واجبات چیزی مهمتر از خوش خلقی قرار نداده است(2)
ملاک اخلاق خوب نیز برخورد با پدر و مادر و اهل خانه است، نه برخوردهای مقطعی بیرون از منزل،
علاوه بر این نمیتوان خلق خوش را در یک لبخند خلاصه کرد، بلکه تخلق به خلق اسلامی عبارت است از، منطق، مدارا، صبر، جوانمردی،احترام،و بسیاری از صفات دیگر.
یکی از صفاتی که زایل کننده گناهان، شمرده شده و بسیاری از مردم از آن طریق وارد بهشت میشوند همین خوش خلقی و خوش رویی با مردم شمرده شده است، در روایت آمده است که رسول خدا (صلی الله علیه و اله) فرمودند:
ﺃَﻛْﺜَﺮُ ﻣَﺎ ﺗَﻠِﺞُ ﺑِﻪِ ﺃُﻣﱠﺘِﻲَ ﺍﻟْﺠَﻨﱠﺔَ ﺗَﻘْﻮَﻯ ﺍﻟﻠﱠﻪِ ﻭَ ﺣُﺴْﻦُ ﺍﻟْﺨُﻠُﻖ(3)
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻣﻴﺒﺮﺩ، ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ
و در همچنین آمده است که: امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ﺇِﻥﱠﱠﺍﻟْﺨُﻠُﻖَ ﺍﻟْﺤَﺴَﻦَ ﻳَﻤِﻴﺚُﺍﻟْﺨَﻄِﻴﺌَﺔَ ﻛَﻤَﺎ ﺗَﻤِﻴﺚُ ﺍﻟﺸﱠﻤْﺲُ ﺍﻟْﺠَﻠِﻴﺪَ (4)
ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻛﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻳﺦ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻣﻴﻜﻨﺪ.
البته بروز مظاهر خوش اخلاقی در انسانها، در برخی ارثی و غریزی است و خود به خود انجام می شود ولی در برخی اینطور نیست و بایستی با تمرین و ممارست این صفت را در خود نهادینه کنند که اجر و ثواب این گروه بیشتر خواهد بود. (5)
1- فروع کافی، ج 5، ص 347
2- اصول کافی، ج 3، ص 157
3- ِ ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺝ 3، ص 157
4- ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺝ 3، ﺹ 157
5- اصول کافی، ج 3، ص 158
