کسی فقر را فى نفسه مدح و ستایش نکرده و به آن سفارش نمی کند، بلکه در زندگی مادی به خاطر گردش امور و امتحان خلق و دیگر موارد، ممکن است درصدی از مردم دچار فقر شده و زیر دست واقع شوند، و البته درصد بسیاری از این اختلاف طبقاتی نیز به خاطر ظلم و بی عدالتی شکل می گیرد که بایستی با تدبیر و برنامه ریزی مرتفع شود،
ولی بزنگاه مطلب اینجاست که اگر مسولین به وظایف خود عمل نکردند، نباید فقرای جامعه عنان صبر از کف بربایند، بلکه خداوند متعال برای آنها نیز وظایفی مشخص کرده و ثوابی معین نموده است که در قیامت به آنها عطا خواهد کرد، در ادامه به دو نمونه از لطف حضرت حق به فقرا اشاره می کنیم :
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻛﺜﻴﺮ ﺧﺰﺍﺭ نقل می کند : ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (علیه السلام ) ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: به باﺯﺍﺭ ﻧﻤﻰﺭﻭﻯ؟ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﺋﻴﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﻣﻰﺭﺳﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻰﺑﻴﻨﻰ؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﺮﻯ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺣﺴﻨﻪ ﺋﻰ ﺍﺳﺖ. (1)
و همچنین در روایت زیبای دیگری ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﻮﺩ، ﺧﺪﺍﻯ ﺗﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻛﺸﺪ، ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻓﻘﺮﺍ؟
ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ،
ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ!
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻟﺒﻴﻚ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ،
ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﭘﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﻡ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﺴﺎﺧﺘﻢ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺜﻞ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺘﺎﻥ ﻛﺮﺩﻡ، ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺗأﻣﻞ ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻨﻴﺪ، ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺣﺴﺎﻧﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﻴﺪ. (2)
_____________________
1- ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺝ: 3 ﺹ: 363
2- همان
