ترک شهوت نقد به ازای ثواب آخرت ( عکس نوشته)

سنت شکرگزاری

اگر در زندگی به دنبال افزایش رزق و روزی و برکت مال هستیم، یکی از کلیدهای حل این مشکل رضایت به روزی امروز و تشکر قلبی و لسانی از حق تعالی است، آیه صریح قرآن در این زمینه می فرماید:

((ْ... لَئِن شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ.)) 

... ﺍﮔﺮ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭﻯ ﻛﻨﻴﺪ ، ﻗﻄﻌﺎ [ ﻧﻌﻤﺖ ] ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﻢ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻰ ﻛﻨﻴﺪ ، ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻋﺬﺍﺑﻢ ﺳﺨﺖ خواهد بود. (1)

در حدیثی از امام على علیه السّلام هم آمده که فرمودند:

((طوبى لمن شغل قلبه بالشکر و لسانه بالذکر))

خوشا به حال کسى که دلش را به شکر و زبانش را به ذکر خداوند مشغول دارد.(2)

مسمع بن عبدالملک نقل میکند : در سرزمین منی (که حاجیان در هنگام حج در آنجا توقف دارند) خدمت امام صادق علیه السلام بودیم و ظروف انگوری هم جلوی ما بود که از آن می خوردیم پس سائلی آمد ، از امام کمکی خواست . 

امام دستور داد خوشه انگوری به او داده شود ، چون داده شد آن را نگرفت و گفت : نیازی بدان ندارم ، مگر درهمی باشد . 

امام فرمود : خداوند گشایش دهد . پس گدا رفت و برگشت و گفت : همان خوشه انگور را بدهید . 

امام فرمود : خداوند وسعت دهد و دیگر خوشه انگور را هم به او نداد .

 آنگاه سائل دیگری آمد و چیزی خواست ، پس امام خود، سه دانه انگور برداشت و به او داد . 

سائل سه دانه انگور را گرفت ، و گفت : حمد پروردگار عالیمان را که این انگور را روزی من قرار داد . 

امام فرمود : در جای خود باش ، و دو کف دست خود را پر از انگور نمود و به او داد . سائل آن را گرفت و حمد خدای کرد . 

امام به غلام خود فرمود : چه مقدار پول همراه توست؟

گفت : بیست درهم ، و آنرا به فقیر داد . سائل گفت : خدایا حمد برای توست و این پولها از ناحیه توست و ترا شریکی نباشد . 

امام برای سومین بار به او دستور توقف داد ، آنگاه پیراهن خود را از تن مبارک در آورد و به سائل داد . 

سائل پیراهن را گرفت و پوشید و گفت : حمد خدای را که مرا پوشانید و مستور نمود . 

سپس با کلمه یا ابا عبدالله حضرت را مخاطب قرار داد و گفت : خداوند به تو پاداش خیر دهد ، راه رفتن را پیش گرفت ، امام دیگر چیزی نفرمود . 

ما پنداشتیم اگر به شخص امام دعا نمی کرد و فقط خدا را شکر می نمود حضرت به بخشش خود ادامه می داد . (3)

______________________

1- (حجر 7)

2- منتخب الغرر، ص 23

3- بحارالانوار 47/42

دو حریصی که هرگز سیر نمی شوند! ( عکس نوشته)

با خدا بودن

اگر همه امکانات ، فراهم باشد ، ولى خدا در زندگى نباشد ، زندگى ، خسته کننده و ملال آور خواهد بود؛ زیرا خداوند ، اصل و ریشه انسان است و قطع ارتباط با ریشه ، موجب پژمردگى و افسردگى مى شود . 

از این روست که خداوند مى فرماید :

«وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِى فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا 

 و هر کس از یاد من روى گرداند ، زندگى سختى خواهد داشت»(1)

خداوند ، بهترین مونس و همدم انسان است . با او انسان ، احساس آرامش مى کند . زندگى با خدا زندگى لذّت بخش و شادى آفرینى است . قرآن کریم مى فرماید:

«أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ .

آگاه باشید که با ذکر خدا دل ها آرام مى گیرد»(2)

یاد خداوند ، سینه ها را جلا مى دهد و به قلب ها آرامش مى بخشد . 

امام على علیه السلام در این باره مى فرماید:

یاد خدا مایه جلاى سینه ها و آرامش دل هاست .(3)

کسانى که در پى زندگى لذّت بخش هستند ، نباید از ارتباط با خدا غافل شوند .

نماز ، یکى از جلوه هاى ذکر خداست.

از زندگى بدون نماز و دعا و مناجات نباید انتظار یک آرامش واقعى و پایدار داشت . به واقعیت ها باید توجّه کرد . انسان ، موجودى است الهى که روح خداوند را با خود دارد و روح ، اساس حیات انسانى است . این روحِ جدا افتاده ، نیاز به ارتباط با منبع خود دارد و بدون این ارتباط ، افسرده و پژمرده مى گردد .

امام سجاد علیه السلام در مناجات نهم از مناجات پانزده گانه خود مى فرماید :

کیست که حلاوت محبّت تو را چشید و دیگرى را به جاى تو برگزید؟! و کیست که نزد تو اُنس گرفت و روى از تو برگرفت؟

خداوند، بزرگ ترین و مهم ترین نیاز انسان است .

بدون ارضاى این نیاز، نمى توان به لذّت زندگى دست یافت . با خدا بودن ، عامل اساسى رضایت از زندگى است.(4)

______________________

1- سوره طه ، آیه ۱۲۴

2- سوره رعد ، آیه ۲۸

3- غرر الحکم ، ح۳۶۳۹

4- هنر رضایت از زندگی