در جامعه که نگاه می کنی مردم از سر صبح تا پاسی از شب به فعالیت و کار مشغول اند، همه دنبال رزق و روزی و گذران عمر هستند،
اما آنچه بین مردم متفاوت است و آنها را از هم جدا می کند، انگیزه و هدف آنها از این دویدن هاست، نظام خلقت طوری طراحی شده که آنهایی که هدف شان از زندگی و کسب روزی؛ جلب رضایت خداوند و طی مدارج کمال است، از زندگی لذت برده و همواره در آرامش به سر می برند ولی آنهایی که همه همت و تلاششان به دست آوردن امکانات مادی،آنهم بدون انگیزه های آخرتی است، علاوه بر اینکه در قیامت هیچ بهره ای از نعمات الهی ندارند، همان زندگی دنیوی شان نیز تامین نشده و آنها را به آرامش و سکون نخواهد رساند،
در همین رابطه ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (علیه السلام ) می ﻓﺮمایند: ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ همتی ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻜﻢ ﻭ ﻓﺮﺝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.(1)
ﻭ یا در حدیث دیگری فرمودند : ﻫﺮ که روز را به پایان ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ همتش رسیدن به ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍﻳﺘﻌﺎﻟﻰ او را دچار ﻓﻘﺮ نموده ﻭ ﻛﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ، ﻭ ﺑﺠﺰ ﺑﺪﺍﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﻭ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﺮﺳﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ روز را به پایان رساند ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ توجه اش ﺁﺧﺮﺕ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯﻯ را ﺩﺭ ﺩﻟﺶ وارد کرده ﻭ اموراتش را اصلاح ﻛﻨﺪ.(2)
همه آیات و روایات اسلامی به این مهم اشاره دارد که زندگی محلی برای صرف خوردن و خوابیدن نیست، بلکه وسیله ای و معبری است برای رسیدن به ارزشهای اسلامی و انسانی.
_____________________
1- اﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ 8
ﻣُﺤَﻤﱠﺪِ ﺑْﻦِ ﻣُﺴْﻠِﻢٍ ﻋَﻦْ ﺃَﺑِﻰ ﻋَﺒْﺪِ ﺍﻟﻠﱠﻪِ علیه السلام: ﻗَﺎﻝَ ﺃَﺑْﻌَﺪُ ﻣَﺎ ﻳَﻜُﻮﻥُ ﺍﻟْﻌَﺒْﺪُ ﻣِﻦَ ﺍﻟﻠﱠﻪِ ﻋَﺰﱠﻭَﺟَﻞﱠ ﺇِﺫَﺍ ﻟَﻢْ ﻳُﻬِﻤﱠﻪُ ﺇِﻟﱠﺎ ﺑَﻄْﻨُﻪُ ﻭَ ﻓَﺮْﺟُﻪ
2- همان
