عالم خلقت دارای رمز و رازهای بسیار زیادی است، در عین بهره مندی از امکانات و نعمتها ممکن است همواره با مشکلات و پیچیدگیهای خاصی نیز روبرو شویم،
چیزی که در این میان مهم به نظر می رسد، تصحیح جهان بینی و نگاه به عالم خلقت است که اگر این نگاه درست بشود، دیگر چیزی به عنوان ناامیدی، افسردگی، شکایت از کمبودها و خودکشی در میان مردم باقی نمی ماند،
البته رسیدن به این درجه از فهم و دانش و جهان بینی وابسته به موارد مختلفی است، که یکی از آنها در حدیثی از امام باقر علیه السلام ذکر شده،
ایشان میفرمایند: ﻫﻴﭻ ﺑﻨﺪﻩ اﺋﻰ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻋﺰّﻭﺟﻞّ ﺧﺎﻟﺺ ﻧﮕﺮﺩﺍﻧﺪ، ﻳﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﻴﭻ ﺑﻨﺪﻩ اﺋﻰ ﺫﻛﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﻜﻮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ ﺟﺰ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰّﻭﺟﻞّ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺯﺍﻫﺪ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ، ﭘﺲ ﺣﻜﻤﺖ ﺭﺍ در ﺩﻟﺶ ﺛﺎﺑﺖ می ﻛﻨﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﮔﻮﻳﺎ ﺳﺎﺯﺩ.
در این روایت حضرت، بهرمندی از حکمت و بصیرت را منوط به ایمان، زهد و اخلاص در عمل نموده است، که در نتیجه مومن میتواند فهم درستی از دنیا پیدا نماید.
برگرفته از کتاب ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺝ 3ﺹ27.
