مومن آئینه صفات جمال و جلال الهی است، رفتار و گفتارش به نحوی است که هر لحظه ساحت کبریایی دوست را نمایان می کند، و البته شدت این انعکاس بستگی به شفافیت و صیقل جان و روح مومن دارد، امام رضا علیه السلام در حدیثی زیبا، سه صفت را برای شخص مومن لازم می دانند که این مشخصات او را در میان مسلمانان ممتاز می کند، ایشان می فرمایند :
ﻣﺆ ﻣﻦ، ﻣﺆ ﻣﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ نیست ﻣﮕﺮ ﺯﻣﺎﻧﻴﻜﻪ ﺳﻪ ﺧﺼﻠﺖ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ:
ﺭﻭﺷﻰ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻭ ﺭﻭﺷﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺵ ﻭ ﺭﻭﺷﻰ ﺍﺯ ﻭﻟﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺶ،
اﻣﺎ ﺭﻭﺵ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ، ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: (ﺧﺪﺍوند ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻐﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﻏﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻜﻨﺪ ﺟﺰ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﭙﺴﻨﺪﺩ، 26 ﺳﻮﺭﻩ 72)
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺵ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ، ﺧﻮﺷﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺵ (ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﺭﺍ به خوﺷﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ (ﮔﺬﺷﺖ ﺭﺍ ﭘﻴﺸﻪ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻩ، 199 ﺳﻮﺭﻩ 7)
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺵ ﺍﻣﺎﻣﺶ ﺻﺒﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﻰ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎلی است.
اصول کافى، ج 3، ص 399
