در سوره طه خداوند می فرماید:
وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى [124] و هر کس که از یاد من اعراض کند، زندگیش تنگ شود و در روز قیامت نابینا محشورش سازیم.
در ادامه این افراد به خداوند اعتراض می کنند که :
...رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمَى وَقَدْ کُنْتُ بَصِیرًا [125]
اى پروردگار من، چرا مرا نابینا محشور کردى و حال آنکه من بینا بودم؟
که حق تعالی در جواب آنها می فرماید :
قَالَ کَذَلِکَ أَتَتْکَ آیَاتُنَا فَنَسِیتَهَا وَکَذَلِکَ الْیَوْمَ تُنْسَى [126]
همچنان که تو آیات ما را فراموش مى‌کردى، امروز خود فراموش گشته‌اى.
و بدین صورت است که این گونه افراد هم در دنیا زندگی سختی دارند و هم در آخرت از دیدن نعمات الهی محروم اند و نمی توانند از ظرفیتهای فوق العاده بهشتی استفاده کنند، چون بستر و مقتضی آن را در این دنیا ایجاد نکرده اند.
