تاخیر در استجابت دعا؟!

برخی از مردم هنگامی که بعد از دعا به حاجت خود نمی رسند چنان مأیوس و ناامید می شوند که گویی خداوند قرار است همه وعده های خود را در این دنیا عملی نموده و همه حسابها را همینجا صاف نماید، 

در صورتی که چنین نیست و طبق آیات و روایات اسلامی دنیا و آخرت به صورت یک واحد و مکمل یکدیگر هستند، 

امام صادق علیه السلام در بیانی نورانی پیرامون موضوع تاخیر در استجابت دعا می فرمایند :

ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺆ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﺎﺟﺖ ﺧﻮﺩ می خواند ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ میﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺘﺎﺀﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻮﻗﻰ ﻛﻪ ﺑﺂﻭﺍﺯ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﻡ، ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﻮﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ میﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: 

ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺆ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻯ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺟﺎﺑﺘﺖ ﺭﺍ به تأخیر ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ، ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺛﻮﺍﺏ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ،

ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻓﻠﺎﻥ ﭼﻴﺰ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻯ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺘﺎﺀﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ،

 ﭘﺲ ﻣﺆ ﻣﻦ به خاطر ثوابهایی که می بیند ﺁﺭﺯﻭ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﺵ ﻫﻴﭻ ﺩﻋﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ به اجابت نمی رسید. (1)

_________________________

1- ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ 246

قضاوت ظاهری و عجولانه در اجابت و عدم اجابت دعا

بسیاری از ما آدمها عادت داریم، در اتفاقات خوب و بدی که برای دیگران می افتد بجای خدا نشسته و آنرا نتیجه عملکرد درست یا نادرست او در زندگی بدانیم، در صورتی که افراد عادی از اسرار عالم بی خبر بوده و نمیتوانند قضاوت کاملاً صحیحی از علت حوادث در عالم داشته باشند، 

این قضیه در اجابت و عدم اجابت دعای انسانها نیز صادق است، نمی شود اجابت سریع دعا یا عدم اجابت دعا را نشانه خوبی و یا بدی افراد دانست 

امام صادق علیه السلام در این زمینه فرمایش زیبایی دارند، 

می ﻓﺮمایند: 

ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻔﺮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﻮﻛﻞ اﻭ ﺍﺳﺖ میﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ (ﺩﺍﺩﻥ) ﺁﻥ ﺷﺘﺎﺏ ﻣﻜﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺭﻡ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻡ،

ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ که ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ است، ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﺪ ﭘﺲ به ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻮﻛﻞ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ:

ﺣﺎﺟﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭ ﻭ ﺩﺭ (ﺩﺍﺩﻥ) ﺁﻥ ﺷﺘﺎﺏ ﻛﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﺻﺪﺍﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻡ.

بعد در ادامه حضرت بیان جالبی دارند، می فرمایند :

ﭘﺲ ﻣﺮﺩﻡ (ﻛﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﺂﻧﻜﻪ ﺣﺎﺟﺘﺶ ﺯﻭﺩ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ) ﮔﻮﻳﻨﺪ:

حاجت این فرد داده نشده الا اینکه خدا او را گرامی داشته است، 

 (ﻭ در مورد آنکس که ﺩﺭ ﺍﺟﺎﺑﺘﺶ ﺗﺎﺀﺧﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﮔﻮﻳﻨﺪ:) ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﺸﺪﻩ ﺟﺰ به خاطر پستی و خواری او در پیشگاه خدا. (1)

که این نشان از قضاوتهای ظاهری و نادرست مردم می باشد. 

___________________

1- ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ 246

دعای دسته جمعی

یکی از راههایی که نقش به سزایی در اجابت دعا دارد، اجتماع مومنین در یک مجلس و دعای دسته جمعی آنهاست.

اگر حاجتی مهمی داریم میتوان مجلسی فراهم نمود و بعد از پذیرایی و اطعام، شخصی دعا کند و بقیه آمین بگویند 

امام ﺻﺎﺩﻕ (علیه السلام ) در روایتی می فرمایند :

ﻫﻴﭻ ﭼﻬﻞ ﻧﻔﺮ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﺎ ﻧﺰﺩ ﻫﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻋﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻛﻨﺪ.(1)

حتی در ادامه روایت خاطر نشان می کنند که: جمع چهار نفره هم اگر خداوند را ده مرتبه بخوانند دعایشان به اجابت خواهد رسید. 

ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ 241

اجابت دعا در اجتماع مومنین

یکی از راههایی که نقش به سزایی در اجابت دعا دارد، اجتماع مومنین در یک مجلس و دعای دسته جمعی آنهاست.

اگر حاجتی مهمی داریم میتوان مجلسی فراهم نمود و بعد از پذیرایی و اطعام، شخصی دعا کند و بقیه آمین بگویند 

امام ﺻﺎﺩﻕ (علیه السلام ) در روایتی می فرمایند :

ﻫﻴﭻ ﭼﻬﻞ ﻧﻔﺮ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﺎ ﻧﺰﺩ ﻫﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻋﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻛﻨﺪ.(1)

حتی در ادامه روایت خاطر نشان می کنند که: جمع چهار نفره هم اگر خداوند را ده مرتبه بخوانند دعایشان به اجابت خواهد رسید. 

ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ 241

التماس دوزخیان به بهشتیان

خداوند برای درک انسانها، عالم قیامت را به صورت محسوس برای آنها به تصویر کشیده است، چون ذهن آدمی ظرفیت فهم نعمات و عذابهای اخروی را ندارد، در مکالمه ای بین اهل دوزخ و اهل بهشت این طور آمده که :

 دوزخیان بهشتیان را صدا می زنند که اندکى از آب یا از چیزهایى که خدا به شما ارزانى کرده است به ما افاضه کنید، (آنها در جواب) می گویند: خدا آنها را بر کافران حرام کرده است.(1)

در صورتی که در واقع، مکالمه ای در بین نیست، بلکه خداوند بیان عالم تکوین نموده است و کسانی که برای کمال خویش در این دنیا تلاشی نکرده باشند خود به خود از نعمات اخروی محروم مانده و قابلیت استفاده از مواهب الهی را از دست خواهند داد و این ممنوعیت به خاطر عدم دینداری در پیشگاه حضرت حق است، در سوره اعراف آمده است 

 امروز (قیامت) آنان را که دین خود را لهو و بازیچه پنداشتند و زندگى دنیا فریبشان داده بود فراموش مى‌کنیم، همچنان که آنها نیز رسیدن به این روز را از یاد برده بودند و آیات ما را تکذیب مى‌کردند. (2)

_____________________

1- اعراف 50

وَنَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِیضُوا عَلَیْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْکَافِرِینَ 

2- همان 51

الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ نَنْسَاهُمْ کَمَا نَسُوا لِقَاءَ یَوْمِهِمْ هَذَا وَمَا کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ

آداب دعا کردن

هر کاری برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید مراحل و اصول مشخصی را طی نماید، چه امور دنیوی و چه امور دینی،

برای دست یافتن به این اصول راههای مختلفی وجود دارد که مهمترین و اصلی ترین آن وحی است،

خداوند است که می داند در ابعاد مختلف زندگی چگونه باید عمل نمود، راه ورود و خروج آنرا به ما نشان می دهد که بتوانیم بیشترین بهره را در این زمینه ببریم،

یکی از آن موارد چگونگی دعاست، 

چطور میشود دعا نمود که بیشترین بهره را برد؟

دعا شرایط و آداب مختلفی دارد که امام صادق علیه السلام به چند مورد آن به عنوان مقدمه برای دعا اشاره می فرمایند،

ایشان در حدیثی می فرمایند:

ﻫﺮﮔﺎﻩ می ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﻰ ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺭﺍ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻛﻦ، ﻭ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻬﻠﻴﻞ ﺑﮕﻮ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺛﻨﺎ ﮔﻮﻯ (ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻛﻦ ) ﻭ ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺁﻝ ﺍﻭ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻓﺮﺳﺖ ﺳﭙﺲ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﺘﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ. (1)

______________________

1- ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ: 238

حاجات بزرگ در سحر برآورده می شود!

قدیما میگفتند: سحر خیز باش تا کامروا باشی،

بسیاری از علما و صالحین در وقت بین الطلوعین بیدار مانده و به ذکر و عبادت و دعا مشغول می شدند، که این عملشان برگرفته از قرآن و روایات بود، 

برای نمونه مثلاً وقتی فرزندان حضرت یعقوب از پدر درخواست نمودند که برایشان دعا کند، حضرت دعا را موکول به وقتی دیگر نمودند که در برخی روایات آمده که منظور ایشان سحر بوده است،(1) 

امام ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ نیز در این زمینه می ﻓﺮﻣایند:

ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﺶ ﺁﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﺪ، ﭘﺲ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺩ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺤﺮ ﺗﺎ طلوع ﺁﻓﺘﺎﺏ، ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ زمان، ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ زمان ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ، ﻭ ﺭﻭﺯﻳﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺣﺎﺟﺘﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ. (2)

_______________

1- اصول کافی جلد 4 صفحه 227

2- ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ 228

دردعا نمودن حوائج را به زبان بیاوریم

دعا یکی از ابزار پیش برنده در امور است، 

همانطور که در قرآن و روایات نیز بارها اشاره شده دعا نمودن سیره پیامبران و ائمه معصومین بوده است 

پس اینکه مرسوم است در پایان مراسم دعا و سخنرانی، واعظ دست به دعا برداشته و برای امور دنیوی و اخروی خود و دیگران دعا می کند امری پسندیده و ممدوح است، و خداوند دوست دارد که برای برآورده شدن حوائج دست به دعا برداشته و آرزوهای شرعی خود را به زبان بیاوریم 

امام ﺻﺎﺩﻕ (علیه السلام) در این زمینه می فرمایند :

 ﻫﺮﮔﺎﻩ بنده ای به دﺭﮔﺎﻫﺶ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﺪ،ﺧﺪﺍﻯ ﺗﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ،

ﻟﻴﻜﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ حوائج به دﺭﮔﺎﻫﺶ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﭘﺲ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻯ ﺣﺎﺟﺘﺖ ﺭﺍ ﻧﺎﻡ ﺑﺒﺮ.(1)

همانطور که مشاهده فرمودید به زبان آوردن دعا خود موضوعیت داشته و در برآورده شدن آن تاثیر به سزایی دارد. 

__________________

1- ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ4 ﺻﻔﺤﻪ 225

دعا نمودن، عبادت است

ﻋَﻦْ ﺃَﺑِﻲ ﻋَﺒْﺪِ ﺍﻟﻠﱠﻪِ ﻉ ﻗَﺎﻝَ ﺳَﻤِﻌْﺘُﻪُ ﻳَﻘُﻮﻝُ ﺍﺩْﻉُ ﻭَ ﻟَﺎ ﺗَﻘُﻞْ ﻗَﺪْ ﻓُﺮِﻍَ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﺄَﻣْﺮِ ﻓَﺈِﻥﱠﺍﻟﺪﱡﻋَﺎﺀَ ﻫُﻮَ ﺍﻟْﻌِﺒَﺎﺩَﺓُ ﺇِﻥﱠﺍﻟﻠﱠﻪَ ﻋَﺰﱠﻭَﺟَﻞﱠﻳَﻘُﻮﻝُ ﺇِﻥﱠﺍﻟﱠﺬِﻳﻦَ ﻳَﺴْﺘَﻜْﺒِﺮُﻭﻥَ ﻋَﻦْ عباﺩَﺗِﻲ ﺳَﻴَﺪْﺧُﻠُﻮﻥَ ﺟَﻬَﻨﱠﻢَ ﺩ ﺍﺧِﺮِﻳﻦَ ﻭَ ﻗَﺎﻝَ ﺍﺩْﻋُﻮﻧِﻲ ﺃَﺳْﺘَﺠِﺐْ ﻟَﻜُﻢ(1)

ﺣﻤﺎﺩ ﺑﻦ ﻋﻴﺴﻰ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻛﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ: ﺩﻋﺎ ﻛﻦ ﻭ نگو ﻛﺎﺭ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻋﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:

((ﺁﻧﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻦ ﺗﻜﺒﺮ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﺯﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺍﻓﻜﻨﺪﻩ ﺑﺪﻭﺯﺥ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ)) 

ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ:

((ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻛﻨﻢ )) (2)

با توجه به اینکه خداوند در اول این آیه فرموده است مرا بخوانید تا اجابت کنم، بعد در ادامه خاطر نشان می کند:

کسانى که از عبادت من خودداری  کنند به گرفتاری و عذاب دچار خواهند شد،

ظاهر این آیات این را می رساند که دعا و استغاثه به درگاه الهی نیز جزو عبادات محسوب شده و بندگان غیر از استجابت، از ثواب الهی نیز برخوردار خواهند شد.

___________________

1- ْﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ 212

2- (ﺳﻮﺭﻩ غافر ﺁﻳﻪ 60)

زیارت ائمه، سفارش خداوند متعال و پیامبر عظیم الشأن در قرآن کریم

دعای بسیار زیبا از امام صادق علیه السلام برای زائرین سیدالشهدا علیه‌السّلام

🏴 معاویه بن وهب می‏گوید وارد منزل حضرت صادق علیه‌السلام شدم

در نمازخانه منزلش، به نماز ایستاده بود

صبر کردم تا نمازش تمام شد

دیدم پس از نماز، .... دست به دعا برداشت

و برای زائران قبر حسین بن علی دعا کرد

آنانکه با انفاق مال و تلاش بدنی به زیارت حسین می‏روند، برای پیوند با ائمه و شادکردن رسول خدا و پاسخگویی به فرمان امامان و خشمگین ساختن دشمنان و راضی کردن خداوند

و چنین دعا کرد:

خدایا، از آنان‏ راضی باش

و خود و خانواده ‏شان را، شب و روز، نگهدار

و همراهی‏ شان کن و از شر هر جبار سرکشی و ستمگر

و از گزند شیاطین نهان‏ و آشکار در امانشان بدار

و نیازهایشان را برآور

...خدایا به آنان، بخاطر اینکه از وطن، دور ماندند و ما را بر فرزندان و بستگان خود برگزیدند، بهترین پاداشها را عطا کن

...خدایا! آن چهره‏ها را که آفتاب در این راه تغییر داد، رحمت کن

آن صورت‌هایی را که بر تربت حسین، قرار گرفت، مورد لطف قرار بده

آن چشمهایی را که در راه ما اشک ریخت، آن دلهایی‏که برای ما و تشنگی ما سوخت، آن ناله‏ هایی که برای ما سرداده شد، رحمت کن.

خدایا! من آن بدنها و جانها را تا قیامت، تا هنگام ورود به کوثر در آن روز تشنگی بزرگ، به تو امانت می‏سپارم...

امام، همچنان دعا می‏خواند و سجده می‏کرد.

پس از فراغت ‏از نماز، گفتم: این دعاهایی را که از شما شنیدم، ... به خدا قسم، آرزو کردم که ای کاش به حج نرفته بودم و حسین را زیارت می‏کردم.

امام فرمود:

تو به او بسیار نزدیکی. پس چه چیز مانع از آن می‏ شود که به زیارتش بروی؟

ای معاویه بن وهب! مبادا که این کار را ترک کنی؟

گفتم: نمی‏ پنداشتم ‏که کار، به این ارزش و عظمت می‏رسد.

________________

📚 #کلینی #الکافی جلد‏4، صفحه 582

🏴🏴🏴🏴🏴🏴

@nedaye_vahy

تفسیر یک آیه

وَیَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَیْرِ وَکَانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا  (سوره اسراء آیه 11)

تفسیر 

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﻣﻬﻢ ﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﺪﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺎﻓﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:

« ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ انسان ﻧﻴﻜﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﻃﻠﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ (ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺎﻓﻰ) ﺑﻪ ﻃﻠﺐ ﺑﺪﻳﻬﺎ ﺑﺮﻣﻰ ﺧﻴﺰﺩ»

(ﻭَ ﻳَﺪْﻉُ ﺍﻟْﺈِﻧْﺴﺎﻥُ ﺑِﺎﻟﺸﱠﺮﱢ ﺩُﻋﺎﺀَﻩُ ﺑِﺎﻟْﺨَﻴْﺮِ). «ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺫﺍﺗﺎ ﻋﺠﻮﻝ ﺍﺳﺖ» (ﻭَ ﻛﺎﻥَ ﺍﻟْﺈِﻧْﺴﺎﻥُ ﻋَﺠُﻮﻟًﺎ).

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ «ﻋﺠﻮﻝ» ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﺐ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺷﺘﺎﺑﺰﺩﮔﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺤﺼﻴﻞ «ﺧﻴﺮ» ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺳﺒﺐ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﺪ، ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺠﻠﻪ، ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺧﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺳﻬﺎﻯ ﺳﺮﻛﺶ ﭼﻬﺮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺵ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﺮّ ﺑﺮﻭﺩ.

ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻧﻴﻜﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺳﻮﺀ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺧﻮﺩ، ﺑﺪﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻴﻜﻰ ﺗﻠﺎﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﺮ ﻭ ﺑﺪﻯ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﺎﻯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻖ ﺳﻌﺎﺩﺕ، ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺪﺍﻣﺖ ﻭ ﺧﺴﺮﺍن.

 ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:

«ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻋﺠﻠﻪ ﻫﻠﺎﻙ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺗﺄﻣﻞ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﺴﻰ ﻫﻠﺎﻙ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ». 

___________________ 

برگزیده تفسیر نمونه ج2، ص622

مردم در برخورد با دنیا سه دسته هستند

امام صادق علیه السلام در کتاب نفیس اصول کافی مردم را به سه دسته(زاهد، صابر و راغب) تقسیم می کنند و می فرمایند:

ﺍﻣﺎ ﺯﺍﻫﺪ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺘﻜﻪ ﺍﻧﺪﻭﻫﻬﺎ ﻭ ﺷﺎﺩﻳﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﭽﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺷﺎﺩ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺧﻮﺭﺩ ﭘﺲ ﺍﻭ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﺖ،

ﻭ ﺍﻣﺎ ﺻﺎﺑﺮ ﺁﻧﻜﺲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻛﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪ ﺁﻥ ﻭ ﺯﺷﺘﻰ ﻣﻨﻈﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﻟﮕﺎﻡ ﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﻧﮕﻴﺮﺩ، ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺩﻟﺶ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻯ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﺳﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﺷﻮﻯ،

ﻭ ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻏﺐ ﺑﺎﻙ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺳﺪ، ﺍﺯ ﺣﻠﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﻡ، ﻭ ﺑﺎﻙ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ، ﺁﺑﺮﻭﻳﺶ ﭼﺮﻛﻴﻦ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻠﺎﻙ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ،

ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﺳﺨﺖ (ﺩﻧﻴﺎ) ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺑﻨﺪ.  

__________________

ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ﺟﻠﺪ 4 ﺻﻔﺤﻪ 194

زندانی واقعی کیست؟ !

اگر این حالات حفظ شود دست در دست ملائکه گذاشته و روی آب راه می رفتید!

شاید برای همه ما این تجربه تکرار شده باشد که وقتی در مجالس وعظ و خطابه و روضه قرار می گیریم روحمان سبک شده و به دنیا بی رغبت می شویم ولی بعد از خاتمه جلسه آن حالات از ما گرفته می شود.

دلیل این دگرگونی و از دست رفتن حالات عرفانی چیست؟ 

امام باقر علیه السلام در حدیثی این موضوع را از پبامبر گرامی اسلام اینطور نقل می فرمایند :

اصحاب حضرت محمد صلی الله علیه و آله ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻧﺪ: ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ! ﻣﺎ ﺑﺮ ﻧﻔﺎﻕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ می ترسیم!

حضرت ﻓﺮﻣﻮﺩند: ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ؟ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻧﺪ: ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﻛﺮ می ﻛﻨﻴﺪ ﻭ به آﺧﺮﺕ ﺗﺸﻮﻳﻖ می ﻛﻨﻴﺪ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻳﻜﺴﺮﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ می ﻛﻨﻴﻢ ﻭ به ﺁﻥ ﺑﻰ ﺭﻏﺒﺖ میﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ انگار ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ به چشم ﺧﻮﺩ میﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺩﻭﺯﺥ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﻭلی هنگامی که ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ می رویم ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ‌ﻫﺎیمان می شویم ﻭ ﺑﻮﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ استشمام کرده ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ می نگرﻳﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﺑﺮمیﮔﺮﺩﻳﻢ، به حدﻯ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺣﺎل ﻗﺒﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﻢ، ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻔﺎﻕ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﻣﺎ نمی ترﺳﻴﺪ؟ 

ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (صلی الله علیه و آله ) به آنها ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺎﻕ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻴﻄﺎﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ به دنیا ﺗﺸﻮﻳﻖ میﻛﻨﺪ، ﺑﺨﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ بر همان ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ به آن ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ گذاشته ﻭ ﺭﻭﻯ ﺁﺏ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭفتید.

_______________________

اصول کافی،  ج 4، ص 153